"คิวคูตอน" เป็นชื่อเมืองนครเมื่อยุคพันกว่าปีก่อน ได้มีการก่อสร้างสถาปัตยกรรมอาคารแบบย้อนุค เช่น ชิโนโปรตุกีส ยุโรเปี้ยน และสถาปัตยกรรมแบบนคร

บ้านโมคลานเป็นชุมชนใหญ่ อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติการตั้งถิ่นฐานของประชากร ตั้งอยู่ตามแนวยาวของสันทรายเก่า ลักษณะของชุมชนกระจายในแนวยาวเหนือ-ใต้ มีลำน้ำไหลมาจากเทือกเขานครศรีธรรมราช ผ่านชุมชนโมคลาน ๒ สาย แล้วไปลงทะเลที่อ่าวไทย ได้แก่ คลองชุมขลิง (คลองยิง) และคลองโต๊ะแน็ง (คลองโมคลาน) แต่เดิมคลองทั้งสองนี้คงเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่เพราะยังมีร่องรอยของตะกอนและการ กัดเซาะ แต่ปัจจุบันตื้นเขิน มีที่ราบลุ่มทั้งสองฝั่งของคลอง ซึ่งมีความอุดมสมบูรณ์ ประชากรในชุมชนโมคลานจึงมีอาชีพทำนา และทำสวนมะพร้าว ยางพารา และสวนผลไม้บนสันทราย และยังมีอาชีพทำเครื่องปั้นดินเผามีชื่อเสียงมาตั้งแต่สมัยก่อน

พิพิธภัณฑ์หาดทรายแก้ว ตั้งอยู่บริเวณหาดทรายแก้ว อ.ท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราช เป็นสถานที่จัดแสดงเกี่ยวกับเครื่องปั้นดินเผาโบราณและเครื่องมือเครื่องใช้ในการทำมาหากินรวมไปถึงเครื่องจักรสานเก่าแก่ ที่มีจำนวนมากกว่า 10,000 ชิ้น ซึ่งป้าเยิ้ม เรืองดิษฐ์ เจ้าของบ้านที่ใช้เป็นพิพิธภัณฑ์นี้บอกว่า ชอบสะสมของเก่ามาตั้งแต่อายุ 16 ปี ก็ยังคงเก็บสะสมอยู่เรื่อย ๆ โดยของส่วนใหญ่จะรับซื้อจากพวกชาวประมงที่ไปงมมาจากซากเรืออับปางกลางทะเล และยังบอกอีกว่าเพราะวัตถุโบราณพวกนี้ที่ทำให้ป้าเยิ้มได้รับโชคลาภจากการเสี่ยงโชค จนมีเงินมาจัดแสดงพิพิธภัณฑ์อย่างที่เห็นในปัจจุบัน ตัวอาคารจัดแบบเรียบง่าย เป็นอาคารชั้นเดียวแต่ทำการแยกหมวดหมู่สิ่งของทุกอย่างไว้อย่างชัดเจน

วัดนางตรา เดิมชื่อว่าวัดพระนางสุพัตราเป็นวัดที่สร้างมานานประมาณ 1,800 ปี โดยตำนานได้กล่าวไว้ว่า พระเจ้าศรีธรรมโศก ได้นำพรสารีริกธาตุของพระพุธเจ้ามา จากชมพูทวีปและได้มาสร้างเจดีย์ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อบรรจุพระ สารีริกธาตุ ข่าวการสร้างเจดีย์ได้แพร่ถึงอาณาจักรศรีวิชัยในเกาะสุมาตรา ซึ่ง มีเจ้าหญิงองค์หนึ่งทรงพระนามว่า พระสุมาตราทรงเลื่อมใสในพระพุธศาสนามากและ ปรารถนาที่จะได้ร่วมสร้างพระเจดีย์ด้วยจึงได้จัดเรือสำเภา 300 ลำ พร้อม ทรัพย์สมบัติข้าทาสบริวารเดินทางจากเกาะสุมาตราสู่นครศรีธรรมราช ขณะเดินทาง ใกล้ถึงก็เกิดอุบัติเหตุเรือพระที่นั่งล้ม ประกอบกับการสร้างพระเจดีย์ได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว พระนางเห็นว่าชัยภูมิใกล้ๆนั้นเหมาะที่จะสร้างวัด จึงได้สร้าง และตั้งชื่อไว้ว่าวัด พระนางสุพัตรา เรียกกันสั้นๆเหลือเพียง วัดนางตรา จากสิ่งก่อสร้าง ซึ่งปรักหักพังที่หลงเหลือให้เป็นปัจุบัน แสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองในอดีต เช่น โบสถ์ พระเจดีย์ จะมีคูน้ำล้อมรอบที่ชาวบ้านเรียกว่า ดอนทำเนียบ