เป็นวัดเก่าแก่ครั้งกรุงศรีอยุธยา ถูกทิ้งร้างไปจนถึง พ.ศ.2366 ได้บูรณะปฏิสังขรณ์ใหม่ สิ่งที่น่าสนใจคือ เจดีย์สี่เหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสองมีปูนปั้นประดับองค์ระฆังเป็นเจดีย์ทรงเครื่อง มีบัวคอเสื้อสังวาลทับทรวงพระวิหารขนาด 2 ห้องอยู่ภายใน กำแพงแก้วด้านหน้ามี 2 องค์ ลักษณะฐานสี่เหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสอง ส่วนยอดเป็นลักษณะเป็นองค์ปรางค์และด้านหลังอีก 2 องค์ ภายในบริเวณวัดได้จัดเป็นสวนสาธารณะร่มรื่นเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย และป่าดงยางที่ยังคงสภาพสมบูรณ์เหมาะเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ